выга́чванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. выга́чванне
Р. выга́чвання
Д. выга́чванню
В. выга́чванне
Т. выга́чваннем
М. выга́чванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выга́чванне ср., см. выго́чванне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выга́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выгачваць — выгаціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)