вы́вешаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́вешаны вы́вешаная вы́вешанае вы́вешаныя
Р. вы́вешанага вы́вешанай
вы́вешанае		 вы́вешанага вы́вешаных
Д. вы́вешанаму вы́вешанай вы́вешанаму вы́вешаным
В. вы́вешаны (неадуш.)
вы́вешанага (адуш.)		 вы́вешаную вы́вешанае вы́вешаныя (неадуш.)
вы́вешаных (адуш.)
Т. вы́вешаным вы́вешанай
вы́вешанаю		 вы́вешаным вы́вешанымі
М. вы́вешаным вы́вешанай вы́вешаным вы́вешаных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́вешаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́вешаны вы́вешаная вы́вешанае вы́вешаныя
Р. вы́вешанага вы́вешанай
вы́вешанае		 вы́вешанага вы́вешаных
Д. вы́вешанаму вы́вешанай вы́вешанаму вы́вешаным
В. вы́вешаны (неадуш.)
вы́вешанага (адуш.)		 вы́вешаную вы́вешанае вы́вешаныя (неадуш.)
вы́вешаных (адуш.)
Т. вы́вешаным вы́вешанай
вы́вешанаю		 вы́вешаным вы́вешанымі
М. вы́вешаным вы́вешанай вы́вешаным вы́вешаных

Кароткая форма: вы́вешана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́вешаны

1. вы́вешенный, разве́шенный; водружённый;

2. вы́вешенный;

1, 2 см. вы́весіць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́вешаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад вывесіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́вешаны áusgehängt (аб’ява); áufgehängt (бялізна); ábgewogen (правераная вага)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вы́вешенный​I (повешенный) вы́вешаны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тэ́мнік, ‑а, м.

Разм. Спіс, зборнік тэм для сачыненняў, рэфератаў і пад. Тэмнік лекцый. Тэмнік дыпломных работ. □ Тэмнік, што вывешаны ў кутку рацыяналізатара і вынаходніка, дае ўсё новыя пытанні для роздуму. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узварушы́ць, ‑рушу, ‑рушыш, ‑рушыць; зак., каго-што.

1. Злёгку паварушыць; разварушыць. Узварушыць зямлю вакол дрэва. Вецер узварушыў салому на страсе. □ Шыхта змерзлася, яе трэба моцна біць ломам — тады толькі ўзварушыш. Савіцкі. // Заставіць паварушыцца, ускалыхнуцца. З разгону [ветрык] узварушыў хмызняк. Смагаровіч.

2. перан. Разм. Вывесці са стану вяласці, пасіўнасці, расшавяліць; узняць. Узварушыць народ. □ Першы нумар «Ленінскага засеву», вывешаны на сцяне хаты-чытальні, узварушыў Затонне. Колас. [Алесь:] Памятаеш, як мы ўсё мястэчка ўзварушылі на перамер зямлі. Чорны. Зала нібы ажыла, жывыя чалавечыя пачуцці, думкі, страсці ўскалыхнулі, узварушылі сонную застоеную цішыню. Лынькоў. // Абудзіць, ажывіць. Узварушыць успаміны. Узварушыць у памяці старонкі мінулага.

3. перан. Разм. Выклікаць спачуванне, хваляванне; узрушыць. Манг здзівіўся і занепакоіўся. Такія слёзы, такі адчай ўзварушылі яго. Маўр. Галену навіна гэтая ўзварушыла вельмі. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)