вы́вернуты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́вернуты вы́вернутая вы́вернутае вы́вернутыя
Р. вы́вернутага вы́вернутай
вы́вернутае		 вы́вернутага вы́вернутых
Д. вы́вернутаму вы́вернутай вы́вернутаму вы́вернутым
В. вы́вернуты (неадуш.)
вы́вернутага (адуш.)		 вы́вернутую вы́вернутае вы́вернутыя (неадуш.)
вы́вернутых (адуш.)
Т. вы́вернутым вы́вернутай
вы́вернутаю		 вы́вернутым вы́вернутымі
М. вы́вернутым вы́вернутай вы́вернутым вы́вернутых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́вернуты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́вернуты вы́вернутая вы́вернутае вы́вернутыя
Р. вы́вернутага вы́вернутай
вы́вернутае		 вы́вернутага вы́вернутых
Д. вы́вернутаму вы́вернутай вы́вернутаму вы́вернутым
В. вы́вернуты (неадуш.)
вы́вернутага (адуш.)		 вы́вернутую вы́вернутае вы́вернутыя (неадуш.)
вы́вернутых (адуш.)
Т. вы́вернутым вы́вернутай
вы́вернутаю		 вы́вернутым вы́вернутымі
М. вы́вернутым вы́вернутай вы́вернутым вы́вернутых

Кароткая форма: вы́вернута.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́вернуты

1. вы́вернутый, вы́вороченный;

2. вы́вороченный;

3. вы́вернутый;

4. вы́плеснутый, вы́литый; вы́сыпанный; вы́тряхнутый; вы́валенный;

1-4 см. вы́вернуць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́вернуты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад вывернуць.

2. у знач. прым. Павернуты, пахілены, выведзены з нармальнага стаячага становішча (пра што‑н. укапанае ў зямлю). Трактарысту прыходзілася даваць задні ход і адкідваць вывернуты пень убок. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́вернуты

1. (вывінчаны) áusgeschraubt; heráusgeschraubt;

2. (вывіхнуты) áusgerenkt;

3. (навыварат) gewéndet

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вы́вернены, см. вы́вернуты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

корч, карча́, мн. карчы́, карчо́ў, м.

1. Пень, вывернуты з зямлі з карэннем.

Сабраць карчы ў кучы.

2. Куст бульбы, цыбулі, вывернуты з зямлі (разм.).

Выкапаць два карчы бульбы.

|| памянш. ко́рчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карча́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Вывернуты з зямлі корч.

Выцяў нагу аб к.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́вернутый

1. вы́кручаны, мног. павыкру́чваны;

2. вы́вернуты, мног. павываро́чваны;

3. вы́віхнуты, вы́кручаны, мног. павыкру́чваны, вы́вернуты, мног. павываро́чваны;

4. вы́вернуты; см. вы́вернуть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́вороченный

1. вы́вернуты, мног. павываро́чваны;

2. вы́кручаны, мног. павыкру́чваны, вы́вернуты, мног. павываро́чваны;

3. вы́вернуты, мног. павываро́чваны;

4. абе́рнуты, мног. паабаро́чваны; см. вы́воротить.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)