вы́верка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. вы́верка
Р. вы́веркі
Д. вы́верцы
В. вы́верку
Т. вы́веркай
вы́веркаю
М. вы́верцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вы́верка ж. вы́верка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́верка вы́верка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́верка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выверыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́верыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., што.

Дасканала праверыць.

В. рукапіс.

|| незак. вывяра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. вы́верка, -і, ДМ -рцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыстрэ́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

1. Пробная стрэльба для вызначэння адлегласці да цэлі і ўстанаўлення правільнага прыцэлу. Вядзе прыстрэлку рубяжоў Паблізу нас гармата. Калачынскі.

2. Выверка агнястрэльнай зброі, выпрабаванне яе стральбой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Zúrichtung

f -, -en

1) падрыхто́ўка

2) тэх. загато́ўка; абчэ́сванне (дрэва)

3) прыла́джванне; тэх. тс. нала́джванне; вы́верка; пра́ўка, вы́праўка; настро́йка (інструмента)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)