выва́рванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. выва́рванне
Р. выва́рвання
Д. выва́рванню
В. выва́рванне
Т. выва́рваннем
М. выва́рванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выва́рванне ср. выва́ривание; см. выва́рваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выва́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выварваць — выварыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выва́ривание выва́рванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́варка ж. выва́рванне, -ння ср., вы́варка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́варка ж.

1. (выварванне) Áuskochen n -s;

вы́варкі мн. (рэшткі пасля варкі) Ábsud m -(e)s, -e; das Áusgekochte (sub);

2. (пасудзіна) (Wásch)bóttich m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)