вывазны́ гл. вывезці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вывазны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вывазны́ вывазна́я вывазно́е вывазны́я
Р. вывазно́га вывазно́й
вывазно́е		 вывазно́га вывазны́х
Д. вывазно́му вывазно́й вывазно́му вывазны́м
В. вывазны́ (неадуш.) вывазну́ю вывазно́е вывазны́я (неадуш.)
Т. вывазны́м вывазно́й
вывазно́ю		 вывазны́м вывазны́мі
М. вывазны́м вывазно́й вывазны́м вывазны́х

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вывазны́ вывозно́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вывазны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае дачыненне да вывазу (у 1 знач.).

2. Звязаны з вывазам тавараў за мяжу. Вывазны тарыф. Вывазная пошліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́везці, -зу, -зеш, -зе; -вез, -зла; -зі; зак., каго-што.

1. Везучы, аддаліць, адправіць куды-н., за межы чаго-н.

В. бярвенне з лесу.

В. дзяцей за горад.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Выручыць, дапамагчы выбрацца з цяжкага становішча (разм.).

Вывез шчаслівы выпадак.

|| незак. выво́зіць, -во́жу, -во́зіш, -во́зіць.

|| наз. вы́ваз, -у, м. (да 1 знач.) і вы́вазка, -і, ДМ -зцы, ж. (да 1 знач.).

|| прым. вывазны́, -а́я, -о́е (паводле 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́возной вывазны́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wywozowy

вывазны; экспартны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)