выбіва́лка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. выбіва́лка выбіва́лкі
Р. выбіва́лкі выбіва́лак
Д. выбіва́лцы выбіва́лкам
В. выбіва́лку выбіва́лкі
Т. выбіва́лкай
выбіва́лкаю		 выбіва́лкамі
М. выбіва́лцы выбіва́лках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выбіва́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Прылада ў выглядзе ракеткі для выбівання дываноў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выбіва́лка ж. (Áus)klópfer m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Aúsklopfer

m -s, выбіва́лка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Klópfer

m -s, - калату́шка; выбіва́лка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

beater [ˈbi:tə] n.

1. выбіва́лка; узбіва́лка;

an egg beater ве́нчык для ўзбіва́ння я́ек

2. AmE драндуле́т (пра стары аўтамабіль)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

trzepaczka

ж.

1. выбівалка; прылада для выбівання (дываноў і да т.п.);

2. тэкст. трапло

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)