выбу́рваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
выбу́рваю |
выбу́рваем |
| 2-я ас. |
выбу́рваеш |
выбу́рваеце |
| 3-я ас. |
выбу́рвае |
выбу́рваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
выбу́рваў |
выбу́рвалі |
| ж. |
выбу́рвала |
| н. |
выбу́рвала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
выбу́рвай |
выбу́рвайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
выбу́рваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
выбу́рваць несов., тех. выбу́ривать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
выбу́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да выбурыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выбу́рвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да выбурваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выбу́ривать несов., техн. выбу́рваць, высвідро́ўваць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)