выбра́ннік, -а, мн. -і, -аў, м. (высок.).

Той, хто выбраны кім-н.

Дэпутаты Нацыянальнага сходу.

В. лёсу (перан.).

|| ж. выбра́нніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. выбра́нніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выбра́ннік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. выбра́ннік выбра́ннікі
Р. выбра́нніка выбра́ннікаў
Д. выбра́нніку выбра́ннікам
В. выбра́нніка выбра́ннікаў
Т. выбра́ннікам выбра́ннікамі
М. выбра́нніку выбра́нніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выбра́ннік м. избра́нник;

◊ в. лёсу — избра́нник судьбы́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выбра́ннік, ‑а, м.

Высок. Той, хто выбраны для выканання высокіх, адказных абавязкаў. Выбраннікі народа. // Той, хто выбраны ў якасці мужа, каханага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выбра́ннік м. Áuserwählte (sub) m -n, -n;

выбра́ннікі наро́да die Áuserwählten des Vólkes

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

избра́нник выбра́ннік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выбра́нніца, ‑ы, ж.

Высок. Жан. да выбраннік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абра́ннік м., см. выбра́ннік

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wybraniec

м. выбраннік, абраннік;

wybraniec losu — выбраннік лёсу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

elekt

м. гіст. выбраннік, абраннік;

prezydent elekt — новаабраны прэзідэнт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)