вы́барнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вы́барнік вы́барнікі
Р. вы́барніка вы́барнікаў
Д. вы́барніку вы́барнікам
В. вы́барніка вы́барнікаў
Т. вы́барнікам вы́барнікамі
М. вы́барніку вы́барніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

wyborca

м. выбаршчык; выбарнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

elektor

м. гіст. выбаршчык; выбарнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

voter

[ˈvoʊtər]

n.

вы́баршчык, вы́барнік -а, вы́барца -ы m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

elector

[ɪˈlektər]

n.

вы́барца -ы, вы́барнік -а m., вы́барніца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

constituent

[kənˈstɪtʃuənt]

1.

adj.

1) які́ зьяўля́ецца ча́сткай цэ́лага; складо́вы

2) вы́барчы; які́ прызнача́е

3) устано́ўчы; правамо́цны

a constituent assembly — устано́ўчы сход

2.

n.

1) кампанэ́нт -а m.

2) вы́барца -ы, вы́барнік -а m., вы́барніца f.; даве́рнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)