ву́сікі, -аў, адз. ву́сік, -а, м.
1. Маленькія вусы.
У хлопца ўжо в. прабіваюцца.
2. У раслін: ніткападобныя атожылкі на лістах, сцёблах.
3. У членістаногіх: органы нюху і дотыку ў выглядзе прыдаткаў на галаве.
|| прым. ву́сікавы, -ая, -ае (да 2 і 3 знач.; спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ву́сікі мн., в разн. знач. у́сики
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ву́сікі, ‑аў; адз. вусік, ‑а, м.
1. Памянш.-ласк. да вусы (у 1, 2 знач.); маленькія вусы. Собіч не любіў гэтага чалавека, вяртлявага, цыбатага, быстравокага, з тоненькімі моднымі вусікамі. Скрыган.
2. Ніткападобныя атожылкі на сцябле некаторых паўзучых раслін, якімі яны прымацоўваюцца да іншых прадметаў. У прыбудоўцы сенцах гаспадарыць адзін толькі неспакойны вецер,.. пакалыхваючы дзікі вінаград, што моцна ўчапіўся за тонкія дошкі, за кроквы, пераплёўшы іх сваімі цапкімі вусікамі. Колас.
3. Членістыя прыдаткі на галаве ў членістаногіх жывёл.
4. Спец. Доўгія тонкія выступы якой‑н. дэталі, прыстасавання ў выглядзе спружынак, дроцікаў. [Язэп] захапіў рукой жыта і раптам убачыў міну і два драцяныя вусікі, што тырчалі ў розныя бакі. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ВУ́СІКІ ў батаніцы, вегетатыўныя органы лазячых раслін, якія служаць для прымацавання да інш. раслін або прадметаў. Вусікі — метамарфізаваныя (звычайна ніткападобныя) парасткі, лісты або іх часткі, часам галінкі суквеццяў або паветр. карані. Яны абвіваюцца вакол прадмета і спіральна закручваюцца; часам на канцах вусікаў развіваюцца своеасаблівыя прысоскі. Вусікі характэрны для ліян, у т. л. вінаграду, гарбузовых, бабовых і інш.
т. 4, с. 296
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ву́сік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ву́сік |
ву́сікі |
| Р. |
ву́сіка |
ву́сікаў |
| Д. |
ву́сіку |
ву́сікам |
| В. |
ву́сік |
ву́сікі |
| Т. |
ву́сікам |
ву́сікамі |
| М. |
ву́сіку |
ву́сіках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
фатаўскі́, ‑ая, ‑ое.
Уласцівы фату. Фатаўскія вусікі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
у́сики мн., в разн. знач. ву́сікі, -каў, ед. ву́сік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
чляні́цца, членіцца; незак.
1. Дзяліцца, падзяляцца на часткі, расчляняцца. Вусікі пчалы членяцца на сегменты.
2. Зал. да чляніць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тру́сік, ‑а, м.
Памянш.-ласк. да трус; маленькі трус. Эх, якія трусікі! Проста прыгажосць: Чорненькія вусікі, Беленькая поўсць. Калачынскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)