ву́рзнуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ву́рзну ву́рзнем
2-я ас. ву́рзнеш ву́рзняце
3-я ас. ву́рзне ву́рзнуць
Прошлы час
м. ву́рзнуў ву́рзнулі
ж. ву́рзнула
н. ву́рзнула
Загадны лад
2-я ас. ву́рзні ву́рзніце
Дзеепрыслоўе
прош. час ву́рзнуўшы

Іншыя варыянты: вурзну́ць.

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вурзну́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вурзну́ вурзнё́м
2-я ас. вурзне́ш вурзняце́
3-я ас. вурзне́ вурзну́ць
Прошлы час
м. вурзну́ў вурзну́лі
ж. вурзну́ла
н. вурзну́ла
Загадны лад
2-я ас. вурзні́ вурзні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час вурзну́ўшы

Іншыя варыянты: ву́рзнуць.

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ву́рзнуць сов. и однокр., обл. ба́цнуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ву́рзнуць ’ударыць, стукнуць’ (КСП, Шн., 2; Яўс.); ’стукнуць нагой’ (З нар. сл.); ’хутка выслізнуцца з рук’ (Шат.), ву́рзнуцца ’выцяцца, рэзнуцца’ (Бяльк.); ’моцна ўдарыцца’ (Яўс.). Гукапераймальнае; параўн. таксама чэш. vrznouti ’ударыць, стукнуць’ (адносна якога гл. Махэк₂, 702), магчыма, другаснае збліжэнне з рэ́заць, рэзану́ць, якое як і польск. wyrznąć мае значэнне ’выразаць’ і ’стукнуць, выцяць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ба́цнуть сов., однокр., разг.

1. (резко прозвучать) тра́хнуць, ба́хнуць, ля́снуць, трэ́снуць;

2. (ударить) ба́цнуць; обл. ву́рзнуць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вурза́лак ’кусок дрэва; вялікі камяк у страве; бясформенны кавалак’ (КСП). Магчыма, да ву́рзаць ’прагна есці, глытаць’ ці ’стукаць, біць’, гл. ву́рзнуць, націск і словаўтварэнне, магчыма, пад уплывам назоўнікаў з падобнай семантыкай (кава́лак, бурва́лак, вурва́лак і інш.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)