Вунія́т ’падманшчык, дрэнны чалавек’ (Бяльк.). Гл. уніят.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Greek Catholic

1.

n.

грэ́какаталі́к -а́ m., вунія́т -а m.

2.

adj.

грэкакаталі́цкі, вунія́цкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Uniate

[ˈju:niət]

1.

n.

вунія́т, унія́т -а m., вунія́тка, унія́тка f.

2.

adj.

вунія́цкі, унія́цкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)