Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вужы́шча, -а, мн. -ы, -аў, н.
Тоўстая кручаная вяроўка, якой уціскаюць вазы (з сенам, снапамі і пад.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вужы́шчаср. верёвка ж., ужи́ще
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вужы́шча, ‑а, н.
Тоўстая кручаная вяроўка, якой уціскаюць вазы (з сенам, снапамі, бярвеннем і пад.). — То пачакай, я вяроўку вазьму. Павяжам. — [Тамаш] забег у сені і вярнуўся з вужышчам у руках.Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вужы́шчан. Léine f -, -n
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Вужышча (БРС, Янк., Бір. Дзярж., Сцяшк., Хрэст. дыял., 233). Рус.у́же н. р. ’вяроўка’, ужище, ужища ’тс’, ст.-рус.уже ’вяроўка, ланцуг’, ст.-слав.ѫже ’вяроўка’, балг.въже ’вяроўка’, серб.-харв.у́же, род. скл. у́жета, у́жа ’тс’, славен.vọ̑že н. р. ’канат’, палаб.vǫže ’вяроўка’. Прасл.*vǫže з *vǫzi̯o, роднаснае вузел, вязаць (гл.) (Фасмер, 4, 152; Скок, 3, 583).
Вужо́ўка ’скручаны, звіты дубец’ (Сцяц.). Гл. вужышча, вуж2.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пужа́льна, ‑а, н.
Абл. Пугаўё. Прымацаваная да пужальна жалезным кальцом з сырамяццю, гэтая пуга пачыналася з таўшчэразнай, як вужышча, спецыяльна звітай вяроўкі.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гужы́шча, ‑а, н.
Абл. Вяроўка (для звязвання, прывязвання чаго‑н. і пад.), вужышча. [Касцы] ходзяць цэлым натоўпам размерваць сенажаці — з гужышчам ці доўгім сажнем.Каваль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)