вужа́ка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вужа́ка вужа́кі
Р. вужа́кі вужа́к
Д. вужа́цы вужа́кам
В. вужа́ку вужа́к
Т. вужа́кай
вужа́каю		 вужа́камі
М. вужа́цы вужа́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вужа́ка, -і, ДМ -жа́цы, мн. -і, -жа́к, ж.

1. Агульная назва паўзуноў з доўгім гнуткім целам без ног; змяя (разм.).

Віцца вужакай (таксама перан.: падлізвацца, падлашчвацца, дабіваючыся чаго-н.).

2. перан. Пра ліхога, каварнага чалавека.

|| прым. вужа́чы, -ая, -ае.

Вужачая скура.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вужа́ка ж., прям., перен. змея́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вужа́ка, ‑і, ДМ ‑жа́цы, ж.

1. Разм. Агульная назва паўзуноў з доўгім гнуткім целам без ног; змяя.

2. перан. Пра ліхога, каварнага чалавека. Хіба ён [ляснічы] літасць сэрца мае? Ужо двух у службу запрагае: Адзін на рыбу — той у адборку.. Няма на іх, вужак, паморку. Колас.

3. у знач. прысл. вужа́кай. Звіваючыся, выгінаючыся. Рэчка Случ.. вужакай выкручвалася паміж пералескаў. «Маладосць».

•••

Віцца вужакай гл. віцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вужа́ка ж Schlánge f -, -n;

ядаві́тая вужа́ка Gíftschlange f;

акуля́рная вужа́ка Bríllenschlange f;

◊ хі́тры як вужа́ка lístig wie éine Schlánge;

слі́зкі як вужа́ка áalglatt;

прыгрэ́ць вужа́ку за па́зухай éine Schlánge am Búsen nähren

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Вужа́ка 1 ’змяя, вуж’ (БРС, Нас., Касп., Бяльк., Яруш., Гарэц., Мядзв., Інстр. II, Мат. Гом.); ’мінога Lamperta mariae Berg’ (З жыцця); ’злая, хітрая жанчына’ (Нас.). Рус. ужа́ка, укр. вужа́ка. Ад вуж 1 (гл.) пры дапамозе суф. ‑ака.

Вужа́ка 2 ’ядавіты грыб’. Ад вуж. Гл. вужоўкі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

serpent [ˈsɜ:pənt] n. lit. вуж, вужа́ка, змяя́; змій (у Бібліі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вы́паўзці, -зу, -зеш, -зе; вы́паўз, -зла; -зі; зак.

1. Выйсці паўзком, паўзучы.

В. праз шчыліну.

2. Павольна рухаючыся, з’явіцца.

З травы выпаўзла вужака.

З-за гары выпаўз аўтобус (перан.).

|| незак. выпаўза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і выпо́ўзваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

żmija

ж. змяя, вужака

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

snake​1 [sneɪk] n. вужа́ка, змяя́

♦

a snake in the grass скры́ты во́раг; ≅ падкало́дная змяя́; схава́ная небяспе́ка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)