вугры́ца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
вугры́ца |
вугры́цы |
| Р. |
вугры́цы |
вугры́ц |
| Д. |
вугры́цы |
вугры́цам |
| В. |
вугры́цу |
вугры́ц |
| Т. |
вугры́цай
вугры́цаю |
вугры́цамі |
| М. |
вугры́цы |
вугры́цах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вугры́ца, ‑ы, ж.
Лічынка міногі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
угри́ца зоол. вугры́ца, -цы ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)