вуграва́ты, -ая, -ае.

Пакрыты вуграмі².

В. твар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вуграва́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вуграва́ты вуграва́тая вуграва́тае вуграва́тыя
Р. вуграва́тага вуграва́тай
вуграва́тае		 вуграва́тага вуграва́тых
Д. вуграва́таму вуграва́тай вуграва́таму вуграва́тым
В. вуграва́ты (неадуш.)
вуграва́тага (адуш.)		 вуграва́тую вуграва́тае вуграва́тыя (неадуш.)
вуграва́тых (адуш.)
Т. вуграва́тым вуграва́тай
вуграва́таю		 вуграва́тым вуграва́тымі
М. вуграва́тым вуграва́тай вуграва́тым вуграва́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вуграва́ты угрева́тый; прыщева́тый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вуграва́ты, ‑ая, ‑ае.

Пакрыты, усыпаны вуграмі ​2. Вуграваты твар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вуграва́ты píckelig, voll(er) Mítesser

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

угрева́тый вуграва́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

fínnig

a прышчава́ты, вуграва́ты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

krostowaty

вуграваты, прышчаваты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Трантава́ты ’вуграваты’ (Нас.). З польск. trędowaty ’пракажоны’ — у выніку пераносу значэння паводле падабенства.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wągrowaty

вуграваты; рабы; з рабаціннем

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)