вугля́рка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
вугля́рка |
вугля́ркі |
| Р. |
вугля́ркі |
вугля́рак |
| Д. |
вугля́рцы |
вугля́ркам |
| В. |
вугля́рку |
вугля́ркі |
| Т. |
вугля́ркай
вугля́ркаю |
вугля́ркамі |
| М. |
вугля́рцы |
вугля́рках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вугля́рка ж., тех. угля́рка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вугля́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.
Вагон, прыстасаваны для перавозу вугалю.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
угля́рка техн. вугля́рка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)