вугляво́дны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вугляво́дны |
вугляво́дная |
вугляво́днае |
вугляво́дныя |
| Р. |
вугляво́днага |
вугляво́днай вугляво́днае |
вугляво́днага |
вугляво́дных |
| Д. |
вугляво́днаму |
вугляво́днай |
вугляво́днаму |
вугляво́дным |
| В. |
вугляво́дны (неадуш.) вугляво́днага (адуш.) |
вугляво́дную |
вугляво́днае |
вугляво́дныя (неадуш.) вугляво́дных (адуш.) |
| Т. |
вугляво́дным |
вугляво́днай вугляво́днаю |
вугляво́дным |
вугляво́днымі |
| М. |
вугляво́дным |
вугляво́днай |
вугляво́дным |
вугляво́дных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вугляво́дны биол., хим. углево́дный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вугляво́дны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да вугляводаў. Вугляводны абмен. Вугляводны корм.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вугляво́ды, -аў, адз. -во́д, -у, М -дзе, м.
Неабходныя для жыццядзейнасці арганічныя рэчывы, якія ўтрымліваюць у сабе вуглярод, кісларод і вадарод.
|| прым. вугляво́дны, -ая, -ае і вугляво́дзісты, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бялко́ва-вугляво́дны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
бялко́ва-вугляво́дны |
бялко́ва-вугляво́дная |
бялко́ва-вугляво́днае |
бялко́ва-вугляво́дныя |
| Р. |
бялко́ва-вугляво́днага |
бялко́ва-вугляво́днай бялко́ва-вугляво́днае |
бялко́ва-вугляво́днага |
бялко́ва-вугляво́дных |
| Д. |
бялко́ва-вугляво́днаму |
бялко́ва-вугляво́днай |
бялко́ва-вугляво́днаму |
бялко́ва-вугляво́дным |
| В. |
бялко́ва-вугляво́дны (неадуш.) бялко́ва-вугляво́днага (адуш.) |
бялко́ва-вугляво́дную |
бялко́ва-вугляво́днае |
бялко́ва-вугляво́дныя (неадуш.) бялко́ва-вугляво́дных (адуш.) |
| Т. |
бялко́ва-вугляво́дным |
бялко́ва-вугляво́днай бялко́ва-вугляво́днаю |
бялко́ва-вугляво́дным |
бялко́ва-вугляво́днымі |
| М. |
бялко́ва-вугляво́дным |
бялко́ва-вугляво́днай |
бялко́ва-вугляво́дным |
бялко́ва-вугляво́дных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ВУГЛЯВО́ДНЫ АБМЕ́Н,
сукупнасць хім. працэсаў дэградацыі (катабалізму) і біясінтэзу (анабалізму) вугляводаў у арганізме. На 1-й стадыі катабалізму пры ўдзеле стрававальных ферментаў складаныя поліцукрыды і алігацукрыды распадаюцца да монацукрыдаў (гексоз і пентоз), якія на 2-й стадыі расшчапляюцца да аднаго і таго ж трохвугляроднага прамежкавага прадукту — пірувату (гліколіз), а потым у аэробных умовах да двухвугляроднай формы — ацэтыльнай групы ацэтылкаферменту A (гл. Трыкарбонавых кіслот цыкл). У анаэробных умовах піруват у большай частцы клетак жывёльных і раслінных тканак аднаўляецца да лактату, а ў клетках дражджэй у ходзе спіртавога браджэння ператвараецца ў этылавы спірт і вуглякіслы газ. На 3-й стадыі ацэтыльная група ацэтылкаферменту A уступае ў цыкл лімоннай к-ты — агульны канчатковы шлях, на якім усе віды малекул вугляводаў акісляюцца да вуглякіслага газу. Дэградацыя вугляводаў у арганізме суправаджаецца вызваленнем значнай энергіі, якая расходуецца на розныя працэсы жыццядзейнасці. Біясінтэз вугляводаў у жывых клетках можа адбывацца шляхам глюканеагенезу (сінтэз глюкозы ў клетках печані, які ўключае 9 з 11 ферментацыйных рэакцый, што ўдзельнічаюць у яе раскладзе) і шляхам ператварэння простых вугляводаў у больш складаныя аліга- і поліцукрыды.
С.А.Вусанаў.
т. 4, с. 285
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падстра́ўнікавы, -ая, -ае.
Які знаходзіцца пад страўнікам.
П. сок.
○
Падстраўнікавая залоза — залоза, якая выдзяляе стрававальны сок і гармоны і рэгулюе вугляводны і тлушчавы абмен.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
інсулі́н
(н.-лац. insulinum, ад лац. insula = востраў)
гармон падстраўнікавай залозы, які рэгулюе вугляводны абмен у арганізме.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
АДРЭНАЛІ́Н,
гармон мазгавога слоя наднырачнікаў. Вылучаны з наднырачнікаў жывёл у 1985. Крыніцай утварэння адрэналіну ў арганізме з’яўляюцца амінакіслоты тыразін і фенілаланін. Стымулюе работу сэрца, звужае крывяносныя сасуды, павышае крывяны ціск, расслабляе мускулатуру бронхаў і страўніка, расшырае зрэнкі, павышае бялковы, вугляводны і тлушчавы абмен. Прымяняецца пры вострым зніжэнні артэрыяльнага ціску, нечаканым спыненні работы сэрца (уводзіцца ўнутрысардэчна), алергічных хваробах, анафілактычным шоку. Колькасць адрэналіну ў крыві павялічваецца пры эмацыянальных нагрузках (стрэсе) і цяжкай мышачнай рабоце.
т. 1, с. 137
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)