воўчая - Пошук

Во́ўчая крапіва ’залозніца вузлаватая, Scrophularia nodosa L.’ (Шат.). Расліна названа па падабенству да крапівы. Аб семантыцы прыметніка гл. воўчая мята.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Во́ўчая ступня ’герань крывяна-чырвоная, Geranium sanguineum L.’ (Касп.), воўчая стапа ’тс’ (Дэмб., 1, 284). Рус. волчья стопа ’Geranium pratense L.’, укр. вовча стопа ’Geranium sanguineum L.’ Гл. ступня. Відавочна, паводле формы лісця, параўн. назвы для Geranium pratense L. рус. орлиная лапка, медвежья лапка, укр. вовчі лапки (Аненкаў, 156).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Во́ўчая мята ’чысцік лясны, Stachys germanica L. і балотны Stachys palustris L.’ (Шат.). Гл. мята. Прыметнік указвае на тое, што расліна «несапраўдная», дзікарослая; азначэнне воўчы пастаянна ўжываецца ў адносінах да неядомых і дзікарослых раслін (Мяркулава, Очерки, 90, 110).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

во́ўчы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да ваўка, належыць ваўку. Воўчыя зубы. Воўчае логава. // Уласцівы ваўку. Воўчая хітрасць. Воўчая хада. // Зроблены са скуры ваўка. Воўчае футра.

2. перан. Звярыны, чалавеканенавісніцкі. Воўчыя законы. Воўчая мараль.

•••

Воўчае мяса гл. мяса.

Воўчы апетыт гл. апетыт.

Воўчы білет (пашпарт) гл. білет.

Воўчыя грыбы гл. грыб.

Воўчыя ягады гл. ягада.

Воўчая яма гл. яма.

Хадзіць у воўчай шкуры гл. хадзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ваўкаўня́, ‑і, ж.

Разм. Глыбокая яма для лоўлі ваўкоў; воўчая яма. // Месца ў лесе, дзе водзяцца ваўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́ўчы

прыметнік, прыналежны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	во́ўчы	во́ўчая	во́ўчае	во́ўчыя
Р.	во́ўчага	во́ўчай во́ўчае	во́ўчага	во́ўчых
Д.	во́ўчаму	во́ўчай	во́ўчаму	во́ўчым
В.	во́ўчы (неадуш.) во́ўчага (адуш.)	во́ўчую	во́ўчае	во́ўчыя (неадуш.) во́ўчых (адуш.)
Т.	во́ўчым	во́ўчай во́ўчаю	во́ўчым	во́ўчымі
М.	во́ўчым	во́ўчай	во́ўчым	во́ўчых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

во́ўчы

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	во́ўчы	во́ўчая	во́ўчае	во́ўчыя
Р.	во́ўчага	во́ўчай во́ўчае	во́ўчага	во́ўчых
Д.	во́ўчаму	во́ўчай	во́ўчаму	во́ўчым
В.	во́ўчы (неадуш.) во́ўчага (адуш.)	во́ўчую	во́ўчае	во́ўчыя (неадуш.) во́ўчых (адуш.)
Т.	во́ўчым	во́ўчай во́ўчаю	во́ўчым	во́ўчымі
М.	во́ўчым	во́ўчай	во́ўчым	во́ўчых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

во́ўчы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	во́ўчы	во́ўчая	во́ўчае	во́ўчыя
Р.	во́ўчага	во́ўчай во́ўчае	во́ўчага	во́ўчых
Д.	во́ўчаму	во́ўчай	во́ўчаму	во́ўчым
В.	во́ўчы (неадуш.) во́ўчага (адуш.)	во́ўчую	во́ўчае	во́ўчыя (неадуш.) во́ўчых (адуш.)
Т.	во́ўчым	во́ўчай во́ўчаю	во́ўчым	во́ўчымі
М.	во́ўчым	во́ўчай	во́ўчым	во́ўчых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

во́лчий во́ўчы;

во́лчья пасть мед. во́ўчая зя́па;

во́лчий биле́т (паспорт) ист. во́ўчы біле́т;

во́лчьи зако́ны во́ўчыя зако́ны;

во́лчья я́ма охот., воен. во́ўчая я́ма;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Wólfsrachen

m -s, - мед. во́ўчая па́шча

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Verbum