во́хкі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. во́хкі во́хкая во́хкае во́хкія
Р. во́хкага во́хкай
во́хкае		 во́хкага во́хкіх
Д. во́хкаму во́хкай во́хкаму во́хкім
В. во́хкі (неадуш.)
во́хкага (адуш.)		 во́хкую во́хкае во́хкія (неадуш.)
во́хкіх (адуш.)
Т. во́хкім во́хкай
во́хкаю		 во́хкім во́хкімі
М. во́хкім во́хкай во́хкім во́хкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

во́хкі, см. во́лкі

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́хкі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і волкі. Вохкія сцежкі. Вохкая коўдра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́лглый во́лкі, во́гкі, во́хкі, вільго́тны, сыры́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́лкі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Вільготны, вогкі (вохкі). Волкі вецер. Волкая ноч. □ А з рэчкі ветрык вее волкі, Як веснік блізкага ўжо дня. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Во́гкі, во́хкі (БРС, Бес., КТС). Укр. во́гкі. З vъlgъkъ (гл. волкі) (Рудніцкі, 1, 457).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вла́жный вільго́тны; (сырой) сыры́, во́лкі, во́гкі, во́хкі; (о лице и т. п.) мо́кры.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)