Verbum

анлайнавы слоўнік

Во́страў

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.
Н.	Во́страў
Р.	Во́страва
Д.	Во́страву
В.	Во́страў
Т.	Во́стравам
М.	Во́страве

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

во́страў

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.	мн.
Н.	во́страў	астравы́ во́стравы
Р.	во́страва	астраво́ў
Д.	во́страву	астрава́м
В.	во́страў	астравы́ во́стравы
Т.	во́стравам	астрава́мі
М.	во́страве	астрава́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

во́страў, -рава, мн. астравы́ і (з ліч. 2, 3, 4) во́стравы, астраво́ў, м.

1. Частка сушы, акружаная з усіх бакоў вадой.

2. Участак, які вылучаецца чым-н. сярод навакольнай мясцовасці, напр., сухое месца сярод балота, невялікі лес сярод поля і пад.

|| памянш. астраво́к, -раўка́, мн. -раўкі́, -раўко́ў, м.

|| прым. астраўны́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

во́страў, -рава м. о́стров

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́страў, ‑рава; мн. астравы; м.

Частка сушы, акружаная з усіх бакоў вадою. Востраў Сахалін. // Узвышша сярод балота, грудок, выспа. // Участак, які вылучаецца чым‑н. сярод навакольнай мясцовасці. Астравы вёсак сярод палёў. □ Цэлы востраў кустоў барбарысу з чырвонымі ягадамі палаў на сонцы! Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Востраў (геагр.) 3/164