во́рка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. во́рка
Р. во́ркі
Д. во́рцы
В. во́рку
Т. во́ркай
во́ркаю
М. во́рцы

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

во́рка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.

Разм. Тое, што і ворыва (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

orka

ж.

1. ворка; аранне;

2. перан. цяжкая праца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)