*Во́рата 1 во́рото ’завеса, пятля для варот’ (Шушк.). Гл. вароты. Адносна марфалагічнага афармлення параўн. чэш. дыял. vráto (н. р. адз. л.) ’створка варот’.
Во́рата 2 ’памылка пры снаванні красён’ (Мат. Гом.). Да *вараціць, варочаць. У семантычных адносінах параўн. вобрацень ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Во́рат
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Во́рат |
| Р. |
Во́рата |
| Д. |
Во́рату |
| В. |
Во́рат |
| Т. |
Во́ратам |
| М. |
Во́раце |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)