Во́нах ’пах’ (Бяльк.). Ад польск. wąchać ’нюхаць’ (аб апошнім гл. Брукнер, 604) з а ўкладным для ўстаранення сцягвання зычных.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

во́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. во́на во́ны
Р. во́ны во́н
Д. во́не во́нам
В. во́ну во́ны
Т. во́най
во́наю		 во́намі
М. во́не во́нах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)