во́льтаў
прыметнік, прыналежны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
во́льтаў |
во́льтава |
во́льтава |
во́льтавы |
| Р. |
во́льтавага |
во́льтавай во́льтавае |
во́льтавага |
во́льтавых |
| Д. |
во́льтаваму |
во́льтавай |
во́льтаваму |
во́льтавым |
| В. |
во́льтаў (неадуш.) во́льтавага (адуш.) |
во́льтаву |
во́льтава |
во́льтавы (неадуш.) во́льтавых (адуш.) |
| Т. |
во́льтавым |
во́льтавай во́льтаваю |
во́льтавым |
во́льтавымі |
| М. |
во́льтавым |
во́льтавай |
во́льтавым |
во́льтавых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
во́льтаў
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
во́льтаў |
во́льтава |
во́льтава |
во́льтавы |
| Р. |
во́льтавага |
во́льтавай во́льтавае |
во́льтавага |
во́льтавых |
| Д. |
во́льтаваму |
во́льтавай |
во́льтаваму |
во́льтавым |
| В. |
во́льтаў (неадуш.) во́льтавага (адуш.) |
во́льтаву |
во́льтава |
во́льтавы (неадуш.) во́льтавых (адуш.) |
| Т. |
во́льтавым |
во́льтавай во́льтаваю |
во́льтавым |
во́льтавымі |
| М. |
во́льтавым |
во́льтавай |
во́льтавым |
во́льтавых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
во́льтаў: ~тава дуга́ физ. во́льтова дуга́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
во́льтов во́льтаў;
во́льтова дуга́ физ. во́льтава дуга́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
во́льт
‘круг; паварот; ухіленне ад удару’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
во́льт |
во́льты |
| Р. |
во́льта |
во́льтаў |
| Д. |
во́льту |
во́льтам |
| В. |
во́льт |
во́льты |
| Т. |
во́льтам |
во́льтамі |
| М. |
во́льце |
во́льтах |
Крыніцы:
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
во́льт
‘адзінка вымярэння’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
во́льт |
во́льты |
| Р. |
во́льта |
во́льтаў во́льт |
| Д. |
во́льту |
во́льтам |
| В. |
во́льт |
во́льты |
| Т. |
во́льтам |
во́льтамі |
| М. |
во́льце |
во́льтах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
электро́н-вольт
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
электро́н-вольт |
электро́н-во́льты |
| Р. |
электро́н-во́льта |
электро́н-во́льтаў электро́н-вольт |
| Д. |
электро́н-во́льту |
электро́н-во́льтам |
| В. |
электро́н-вольт |
электро́н-во́льты |
| Т. |
электро́н-во́льтам |
электро́н-во́льтамі |
| М. |
электро́н-во́льце |
электро́н-во́льтах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ВО́ЛЬТА
(Volta) Алесандра (18.2.1745, г. Кома, Італія — 5.3.1827),
італьянскі фізік, хімік і фізіёлаг. Вучыўся ў школе езуітаў. Працаваў ва ун-тах Павіі (1779—1815) і Падуі (1815—19). Вынайшаў (1799) т.зв. вольтаў слуп — першую крыніцу пастаяннага эл. току. Адкрыў кантактную рознасць патэнцыялаў. Сканструяваў шэраг эл. прыбораў (кандэнсатар, электраскоп, электрометр і інш.). Выявіў і даследаваў уздзеянне электрычнасці на жывыя тканкі жывёл і чалавека. Яго імем названа адзінка эл. напружання — вольт.
т. 4, с. 269
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)