во́кіс

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. во́кіс во́кісы
Р. во́кісу во́кісаў
Д. во́кісу во́кісам
В. во́кіс во́кісы
Т. во́кісам во́кісамі
М. во́кісе во́кісах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

во́кіс, -у, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

У хіміі: злучэнне элементаў сярэдняй ступені акіслення з кіслародам.

В. вугляроду (чадны газ).

|| прым. во́кісны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

во́кіс, -су м., хим. о́кись ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́кіс, ‑у, м.

Спец. Сярэдняя ступень акіслення рэчыва (у адрозненне ад закісу — ніжэйшай і перакісу — вышэйшай ступені). Вокіс жалеза, медзі, вугляроду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́кіс м., во́кісел м. хім. Oxýd n -(e)s, -e, Oxíd n;

во́кіс вугляро́ду Kóhlenoxyd n, Kóhlenoxid n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

этылену вокіс

т. 18, кн. 1, с. 184

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Вокіс берылію 3/138

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Вадароду вокіс, гл. Вада

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Кальцыю вокіс 2/592

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Вокіс вугляроду 3/286, 419; 4/258

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)