вое́нный​II сущ. вайско́вы, -вага м., вае́нны, -ннага м., вайско́вец, -ко́ўца м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вое́нный​I прил.

1. (относящийся к войне и её нуждам) вае́нны;

вое́нное вре́мя вае́нны час;

вое́нное положе́ние вае́ннае стано́вішча;

вое́нная акаде́мия вае́нная акадэ́мія;

2. (относящийся к войскам) вайско́вы, вае́нны;

вое́нная слу́жба вайско́вая (вае́нная) слу́жба;

вое́нная фо́рма вайско́вая (вае́нная) фо́рма;

вое́нное де́ло вайско́вая спра́ва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

военный

Том: 4, старонка: 87.

img/04/04-087_0470_Военный.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

вайско́вец, -ко́ўца м., разг. вое́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ваенны (БРС, Бяльк.). Агульнаславянскае суфіксальнае ўтварэнне ад *voj ’воін’: рус. военный, укр. военний, польск. wojenny, балг. военен, серб.-харв. во̑јни.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ваенінжыне́р м. (вае́нны інжыне́р) военинжене́р (вое́нный инжене́р)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ваенка́м м. (вае́нны каміса́р) военко́м (вое́нный комисса́р)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ваенкама́т м. (вае́нны камісарыя́т) военкома́т (вое́нный комиссариа́т)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ваенка́р м. (вае́нны карэспандэ́нт) военко́р (вое́нный корреспонде́нт)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ваентэ́хнік м. (вае́нны тэ́хнік) военте́хник (вое́нный те́хник)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)