во́дшыб

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. во́дшыб
М. во́дшыбе

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

во́дшыб: на ~бе на отши́бе, на отлёте

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́дшыб, ‑у, м.

У выразе: на водшыбе — асобна, на некаторай адлегласці ад чаго‑н. Школа стаяла на водшыбе ад вёскі, на ўзгорку. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́дшыб м:

жыць на во́дшыбе ábseits [ábgelegen] wóhnen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Во́дшыб у выразе: жыць на водшыбе ’адасоблена, убаку’ (БРС, Шат.). Рус. отшиб, укр. відшіб. Да *адшыбіць (гл., напр., шыбаць); параўн. рус. отшибить, отшиб.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)