во́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Той, хто працуе на водным транспарце.

2. Чалавек, які займаецца водным турызмам.

Турысты-воднікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

во́днік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. во́днік во́днікі
Р. во́дніка во́днікаў
Д. во́дніку во́днікам
В. во́дніка во́днікаў
Т. во́днікам во́днікамі
М. во́дніку во́дніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

во́днік м. во́дник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́днік, ‑а, м.

Разм. Той, хто працуе на водным транспарце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́дник во́днік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)