ветраме́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ветраме́р ветраме́ры
Р. ветраме́ра ветраме́раў
Д. ветраме́ру ветраме́рам
В. ветраме́р ветраме́ры
Т. ветраме́рам ветраме́рамі
М. ветраме́ры ветраме́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ветраме́р м. ветроме́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ветраме́р, ‑а, м.

Прылада для вызначэння сілы ветру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ветраме́р м Wíndmesser n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ветраме́р ’прылада для вызначэння сілы ветру’ (КТС, БРС). Кніжнае слова, запазычанае, відавочна, з рус. ветромер.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ветроме́р физ. ветраме́р, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Wíndmesser

m -s, - анемо́метр, ветраме́р

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)