ве́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Асобная лінія ў сістэме чыгунак, якая адыходзіць убок ад асноўнай чыгуначнай магістралі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ве́тка ж., г. Ве́тка

ве́тка ж., ж.-д. ве́тка, ветвь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ве́тка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Ве́тка
Р. Ве́ткі
Д. Ве́тцы
В. Ве́тку
Т. Ве́ткай
Ве́ткаю
М. Ве́тцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ве́тка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ве́тка ве́ткі
Р. ве́ткі ве́так
Д. ве́тцы ве́ткам
В. ве́тку ве́ткі
Т. ве́ткай
ве́ткаю		 ве́ткамі
М. ве́тцы ве́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Ве́тка г. Ве́тка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ве́тка

1. галіна́, -ны́ ж., галі́нка, -кі ж.;

2. ж.-д. ве́тка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ве́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Чыгуначная лінія, якая адыходзіць убок ад асноўнай чыгуначнай магістраль Спешна пачалі пракладваць чыгуначную ветку да буравых вышак. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

«Ветка» (тып лодкі) 6/418

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Ветка (р., бас. Нератоўкі) 1/225

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Ветка (в.) 3/52; 11/75 (к.), 76

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)