ве́ршыць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ве́ршу ве́ршым
2-я ас. ве́ршыш ве́ршыце
3-я ас. ве́ршыць ве́ршаць
Прошлы час
м. ве́ршыў ве́ршылі
ж. ве́ршыла
н. ве́ршыла
Загадны лад
2-я ас. ве́ршы ве́ршыце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ве́ршачы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

давяршы́ць, -вяршу́, -ве́ршыш, -ве́ршыць; -ве́ршаны; зак., што.

Давесці да канца, скончыць.

Д. пачатую справу.

|| незак. давярша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. давяршэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прывяршы́ць, ‑вяршу, ‑вершыш, ‑вершыць; зак., што.

Зрабіць верх (стога), завяршыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завяршы́ць, -вяршу́, -ве́ршыш, -ве́ршыць; -ве́ршаны; зак., што.

1. Зрабіць верх у чым-н.

З. стог.

2. Давесці да канца, закончыць, скончыць.

З. сяўбу.

З. вучобу.

|| незак. завярша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. завяршэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

давяршы́ць, ‑вяршу, ‑вершыш, ‑вершыць; зак., што.

Закончыць, завяршыць. Давяршыць пачатую справу. □ Далейшы шлях атрада,.. як быццам знарок дзеля таго, каб давяршыць найбольшы гарт выпрабавання, быў асабліва цяжкім. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завяршы́ць, ‑вяршу, ‑вершыш, ‑вершыць; зак., што.

1. Зрабіць верх у чым‑н. Завяршыць стог.

2. Давесці да канца; закончыць, скончыць. Завяршыць сяўбу. Завяршыць вучобу.

3. З’явіцца канцом, завяршэннем чаго‑н. Кнігу гэту, якая завяршыла трылогію і дала ёй назву, народны паэт дапісаў у 1954 годзе. Казека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)