верхала́зка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
верхала́зка |
верхала́зкі |
| Р. |
верхала́зкі |
верхала́зак |
| Д. |
верхала́зцы |
верхала́зкам |
| В. |
верхала́зку |
верхала́зак |
| Т. |
верхала́зкай
верхала́зкаю |
верхала́зкамі |
| М. |
верхала́зцы |
верхала́зках |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
верхала́з, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Спецыяліст па выкананні работ на вялікай вышыні.
2. Гарэза, свавольнік (разм.).
|| ж. верхала́зка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак (да 2 знач.; разм.).
|| прым. верхала́зны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Верхалазныя работы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)