ве́рна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
ве́рна вярне́й найвярне́й

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

ве́рна нареч. ве́рно, пре́данно

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ве́рна,

1. Прысл. да верны (у 1–4 знач.).

2. у знач. вык. Вельмі надзейна, абавязкова. [Бародзіч:] — Пакуль гэта ўсё будзе, справа, вядома, зацягнецца, але затое гэта будзе верна і цвёрда. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́рна прысл (аддана) treu, ergében

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ве́рны, -ая, -ае.

1. Які адпавядае ісціне; правільны, дакладны.

Верная думка.

В. шлях.

Верна (прысл.) скалькаваць.

2. Несумненны, непазбежны.

В. выйгрыш.

Ісці на верную пагібель.

3. Надзейны, трывалы, стойкі.

Верная апора.

Верна (прысл.) служыць.

В. сябар.

В. ў каханні.

|| наз. ве́рнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пре́данно нареч. адда́на; ве́рна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wiernie

верна; аддана

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

loyally

[ˈlɔɪəli]

adv.

1) ве́рна, адда́на

2) ляя́льна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

faithfully [ˈfeɪθfəli] adv.

1. ве́рна; добрасумле́нна

2. дакла́дна;

Yours faithfully BrE (у канцы ліста) з пава́гай

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

tréulich

adv ве́рна, чэ́сна; дакла́дна; гл. treu

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)