веремя

Том: 3, старонка: 117.

img/03/03-117_0676_Веремя.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Ве́раме ’час’ (Нас.: ве́реме). Адносіцца да прасл. *vermę ’час; пагода і да т. п.’ (укр. ве́ремє, ст.-рус. веремя, ст.-слав. врѣмѧ, балг. вре́ме, серб.-харв. вријѐме, славен. vréme). Агляд этымалогій гл. Фасмер, 1, 361–362. Гл. яшчэ Ісачанка, Зб. Гаўранку, 1, 120–121; Матл, там жа, 143–144.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)