Верацей (в., Віцебская вобл.) 1/215

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Вераце́і

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Вераце́і
Р. Вераце́й
Вераце́яў
Д. Вераце́ям
В. Вераце́і
Т. Вераце́ямі
М. Вераце́ях

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вераце́я

1. Узгорак, узвышша сярод балота, часцей парослае арэшнікам (Беш. Касп., ЛМ, 77, 94, 106, 806). Тое ж верацяя́ (Лемц. Айк.).

2. Падрыхтаванае пад поле месца (Лемц. Айк.).

3. Вугал або клін поля (Грыг. 1850).

□ Верацейскае балота Арш. (Расія, т. 9, стар. 8), в. Верацей Веліжскага пав. (Рам. Мат.), в. Верацейкі Докш.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)