верадава́ць
‘дзівачыць, капрызіць’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
вераду́ю |
вераду́ем |
| 2-я ас. |
вераду́еш |
вераду́еце |
| 3-я ас. |
вераду́е |
вераду́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
верадава́ў |
верадава́лі |
| ж. |
верадава́ла |
| н. |
верадава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
вераду́й |
вераду́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
вераду́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Верадава́ць (Бяльк.) ’дэспатычна распараджацца кім-небудзь’. Параўн. укр. вередува́ти ’капрызіць і да т. п.’, вереди́тся ’фанабэрыцца’. Параўн. і рус. привере́дничать ’капрызіць’, привере́дливый. Як думае Рудніцкі (1, 351), гэта слова належыць да ве́рад ’рана, нарыў і да т. п.’ верадзі́ць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)