ве́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; незак., у каго-што.

Тое, што і верыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ве́раваць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ве́рую ве́руем
2-я ас. ве́руеш ве́руеце
3-я ас. ве́руе ве́руюць
Прошлы час
м. ве́раваў ве́равалі
ж. ве́равала
н. ве́равала
Загадны лад
2-я ас. ве́руй ве́руйце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ве́руючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ве́раваць несов. ве́ровать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ве́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., у каго-што.

Тое, што і верыць (у 4 знач.). — Чаму гэта ты, гаспадар, святыя абразы зняў са сцяны! — Навошта яны мне, калі ў бога не верую! Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́раваць гл. верыць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ве́ровать несов. ве́раваць, ве́рыць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)