вентра́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вентра́льны вентра́льная вентра́льнае вентра́льныя
Р. вентра́льнага вентра́льнай
вентра́льнае
вентра́льнага вентра́льных
Д. вентра́льнаму вентра́льнай вентра́льнаму вентра́льным
В. вентра́льны (неадуш.)
вентра́льнага (адуш.)
вентра́льную вентра́льнае вентра́льныя (неадуш.)
вентра́льных (адуш.)
Т. вентра́льным вентра́льнай
вентра́льнаю
вентра́льным вентра́льнымі
М. вентра́льным вентра́льнай вентра́льным вентра́льных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вентра́льны

(лац. ventralis, ад venter = жывот)

анат. брушны, размешчаны на брушной паверхні цела жывёлы або чалавека (пра орган або анатамічнае ўтварэнне); параўн. дарсальны 1.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

до́рса-вентра́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. до́рса-вентра́льны до́рса-вентра́льная до́рса-вентра́льнае до́рса-вентра́льныя
Р. до́рса-вентра́льнага до́рса-вентра́льнай
до́рса-вентра́льнае
до́рса-вентра́льнага до́рса-вентра́льных
Д. до́рса-вентра́льнаму до́рса-вентра́льнай до́рса-вентра́льнаму до́рса-вентра́льным
В. до́рса-вентра́льны (неадуш.)
до́рса-вентра́льнага (адуш.)
до́рса-вентра́льную до́рса-вентра́льнае до́рса-вентра́льныя (неадуш.)
до́рса-вентра́льных (адуш.)
Т. до́рса-вентра́льным до́рса-вентра́льнай
до́рса-вентра́льнаю
до́рса-вентра́льным до́рса-вентра́льнымі
М. до́рса-вентра́льным до́рса-вентра́льнай до́рса-вентра́льным до́рса-вентра́льных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ventral [ˈventrəl] adj. anat., zool. брушны́, вентра́льны;

ventral fins брушны́я плаўнікі́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дарса́льны

(лац. dorsalis, ад dorsuin = спіна)

1) анат. спінны, размешчаны на спінной паверхні цела жывёлы або чалавека (напр. д. плаўнік); параўн. вентральны;

2) павернуты да перыферыі расліннага арганізма, напр. ніжні бок ліста;

3) лінгв. зычны (гук), пры ўтварэнні якога спінка языка датыкаецца да паднябення і альвеол.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)