ве́нтерь рыб., обл. ве́нцер, -ра м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ве́нцер м., рыб. ве́нтерь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
жак, -ка́ м., обл. ве́нтерь, мерёжа ж. (из сети); ве́рша ж., вёрша ж. (из прутьев)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ве́нцер (БРС, Шат., Сцяшк. МГ). Рус. ве́нтерь, польск. więcierz, więcerz і г. д., укр. вʼя́тер, вʼя́тір. Лічыцца запазычаннем з літ. vénteris ’венцер з івавага пруцця’, лат. veñteris. Думка пра запазычанне літ. слова з слав. не пераконвае. Падрабязна Фрэнкель (1223–1224). Гл. яшчэ Фасмер, 1, 292; Урбуціс, Baltistica, 5 (1), 1969, 52.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)