веліка́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек надзвычай высокага росту.

|| ж. веліка́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. веліка́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

веліка́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. веліка́н веліка́ны
Р. веліка́на веліка́наў
Д. веліка́ну веліка́нам
В. веліка́на веліка́наў
Т. веліка́нам веліка́намі
М. веліка́не веліка́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

веліка́н м. велика́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

веліка́н, ‑а, м.

Пра каго‑н. незвычайна высокага росту або пра што‑н. вялікіх памераў. Інстытуцкі велікан Іван Вараціла і, усяго росту падпахі яму, Дрозд Мікалай.. забаўлялі студэнтаў. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

веліка́н м Ríese m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

во́лат, -а, М -лаце, мн. -ы, -аў, м.

Асілак, велікан.

Магутны в.

В. літаратуры (перан.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

велика́н во́лат, -та м., веліка́н, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

веліка́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да велікан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ogre [ˈəʊgə] n.

1. веліка́н-людае́д (у казках)

2. жахлі́вы чалаве́к, пачва́ра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

olbrzym

м. волат, гігант, велікан

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)