ве́жка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ве́жка ве́жкі
Р. ве́жкі ве́жак
Д. ве́жцы ве́жкам
В. ве́жку ве́жкі
Т. ве́жкай
ве́жкаю		 ве́жкамі
М. ве́жцы ве́жках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ве́жка ж., архит. ба́шенка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вежка

Том: 3, старонка: 65.

img/03/03-065_0372_Вежка.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

ба́шенка уменьш. ве́жка, -кі ж., ве́жачка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wieżyczka

ж. вежка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

turret [ˈtʌrɪt] n. невялі́кая ве́жа, ве́жка;

the turrets of an ancient castle мале́нькія ве́жы старажы́тнага за́мка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)