ва́ўчар

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ва́ўчар ва́ўчары
Р. ва́ўчара ва́ўчараў
Д. ва́ўчару ва́ўчарам
В. ва́ўчар ва́ўчары
Т. ва́ўчарам ва́ўчарамі
М. ва́ўчары ва́ўчарах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ва́ўчар м. ва́учер

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ВА́ЎЧАР

(ад англ. voucher распіска, паручыцельства),

1) грашовы апраўдальны дакумент (напр., аплочаны рахунак-фактура, пагашаны рахунак або квітанцыя); распіска.

2) Дакумент, які сведчыць выдачу крэдыту, аплату.

3) Прыватызацыйны чэк на прад’яўніка для мэтавага набыцця каштоўных папер з абмежаванай сферай абарачэння — акцый, аблігацый і інш. 4) Кантрольны талон.

т. 4, с. 45

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ва́ўчар м фін Voucher [´vautʃə] m, n, -s, -(s); Belégstück n -s, -e; Áuszahlungsbeleg m -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ва́ўчар

(англ. voucher)

1) пісьмовая распіска, паручыцельства, гарантыя або рэкамендацыя;

2) сертыфікат, які дае права на атрыманне стандартных адукацыйных паслуг;

3) індывідуальны прыватызацыйны чэк;

4) талон, які выкарыстоўваецца для аплаты тавараў і паслуг.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ва́ўчар

(англ. voucher, ад vouch = пацвярджаць)

1) каштоўная папера, якая дае ўладальніку права на долю ў дзяржаўнай уласнасці; прыватызацыйны чэк;

2) дакумент, які служыць дадаткам да замежнай турыстычнай пуцёўкі і дае права на атрыманне на працягу паездкі пэўных паслуг.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

ваўчарыза́цыя

(ад ваўчар)

выдача прыватызацыйных чэкаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Voucher

['vautʃər]

m, n -s, - i -s ва́ўчар, прапускны́ дакуме́нт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

voucher

[ˈvaʊtʃər]

n.

1) паручы́цель -я m.

2) талён -а, квіто́к -ка́ m., паквітава́ньне n., ва́ўчар -а m.

3) пуцёўка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)