ваўча́начны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ваўча́начны ваўча́начная ваўча́начнае ваўча́начныя
Р. ваўча́начнага ваўча́начнай
ваўча́начнае		 ваўча́начнага ваўча́начных
Д. ваўча́начнаму ваўча́начнай ваўча́начнаму ваўча́начным
В. ваўча́начны
ваўча́начнага		 ваўча́начную ваўча́начнае ваўча́начныя
ваўча́начных
Т. ваўча́начным ваўча́начнай
ваўча́начнаю		 ваўча́начным ваўча́начнымі
М. ваўча́начным ваўча́начнай ваўча́начным ваўча́начных

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ваўча́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Адзін з відаў туберкулёзу скуры з язвамі, звычайна на твары.

|| прым. ваўча́начны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ваўчаначны туберкулёз скуры 2/627

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)