вая́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вая́р ваяры́
Р. ваяра́ ваяро́ў
Д. ваяру́ ваяра́м
В. ваяра́ ваяро́ў
Т. ваяро́м ваяра́мі
М. ваяру́ ваяра́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вая́р м. вои́тель, во́ин

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вая́р м Kämpfer m -s, -; гіст Kríeger m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

warrior [ˈwɒriə] n. fml вой, во́ін, бае́ц, вая́р

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wojownik

м. ваяўнік; ваяр

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

warrior

[ˈwɔriər]

n.

вая́р -а, вая́ка -і m., дасьве́дчаны жаўне́р

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wojak

м. разм. ваяр; ваяка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Kríeger

m -s, - во́ін, вая́р, салда́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вой​I м

1. гіст гл ваяр, вoін;

2. разм гл выццё

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Kämpe

m -n, -n паэт. бае́ц, вая́р, геро́й

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)