вахла́чка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
вахла́чка |
вахла́чкі |
| Р. |
вахла́чкі |
вахла́чак |
| Д. |
вахла́чцы |
вахла́чкам |
| В. |
вахла́чку |
вахла́чак |
| Т. |
вахла́чкай
вахла́чкаю |
вахла́чкамі |
| М. |
вахла́чцы |
вахла́чках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вахла́чка вахла́чка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вахла́чка ж., прост., бран. вахла́чка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)