ватру́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

Пірог, булка з загнутымі наверх краямі і тварагом пасярэдзіне.

|| прым. ватру́шачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ватру́шка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ватру́шка ватру́шкі
Р. ватру́шкі ватру́шак
Д. ватру́шцы ватру́шкам
В. ватру́шку ватру́шкі
Т. ватру́шкай
ватру́шкаю		 ватру́шкамі
М. ватру́шцы ватру́шках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ватру́шка ж. ватру́шка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ватру́шка ватру́шка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ватру́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Пірог, будка з загнутымі наверх краямі і з тварагом пасярэдзіне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ватру́шка ж. разм. кул. Quárkkuchen m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ватру́шка (БРС). Здаецца, запазычанне з рус. ватру́шка ’тс’ (аб рус. слове гл. Фасмер, 1, 279).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Käsekuchen

m -s, - сы́рнік, ватру́шка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Тру́шка ‘булка’ (Рэг. сл. Віц.). Відаць, скарочанае ад ватрушка (гл.), параўн. рус. фалькл. у нас трушки и ватрушки (СРНГ, 45, 178).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Матраб’я́нка ’мясны фарш’ (рэч., Мат. Гом.). Відавочна, з польск. wątrobianka, якое на Палессі азначала ’зельц’, ’страўнік жывёлы, тоўстая кішка, начыненая свінымі вантробамі’. Мена в > м (параўн. рус. ватрушка — матрушка).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)