вартаўні́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вартаўні́цкі вартаўні́цкая вартаўні́цкае вартаўні́цкія
Р. вартаўні́цкага вартаўні́цкай
вартаўні́цкае		 вартаўні́цкага вартаўні́цкіх
Д. вартаўні́цкаму вартаўні́цкай вартаўні́цкаму вартаўні́цкім
В. вартаўні́цкі (неадуш.)
вартаўні́цкага (адуш.)		 вартаўні́цкую вартаўні́цкае вартаўні́цкія (неадуш.)
вартаўні́цкіх (адуш.)
Т. вартаўні́цкім вартаўні́цкай
вартаўні́цкаю		 вартаўні́цкім вартаўні́цкімі
М. вартаўні́цкім вартаўні́цкай вартаўні́цкім вартаўні́цкіх

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вартаўні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Чалавек, які ахоўвае, вартуе што-н.

Начны в.

|| ж. вартаўні́ца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. вартаўні́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)