варано́к
‘птушка’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
варано́к |
варанкі́ |
| Р. |
варанка́ |
варанко́ў |
| Д. |
варанку́ |
варанка́м |
| В. |
варанка́ |
варанко́ў |
| Т. |
варанко́м |
варанка́мі |
| М. |
варанку́ |
варанка́х |
Крыніцы:
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
варано́к, ‑нка, м.
Від ластаўкі. У гарадской ластаўкі, варанка, хвост такой жа формы, як і ў беражанкі, а грудка, брушка і шыя зусім белыя. В. Вольскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)